سر به هوایی خیلی هم خوبه، خیلی خیلی!
از همون خیلی بچگی ها بود؛ از وقتی یادمه؛ میگفتن سر به هوایی خوب نیست. میگفتن بچه خوب که سر به هوا نمیشه. میگفتن سر به زیر باش پسر. میگفتن ولی قوز نه. میگفتن نزدیک تلویزیون نشین چشات ضعیف میشه. میگفتن در دیزی بازه. میگفتن دم خر درازه. میگفتن و میبافتن. میگفتن هرچی هست رو همین زمینه. میگفتن آدم سر به هوا میافته تو چاله، میافته تو چاه. شاید باورتون نشه ولی رابطه مستقیمی بین کیفیت آسفالت کوچه های محل زندگی افراد با نوع تفکراتشون وجود داره؛ مغزاشون چاله چوله داشت. طبق رسومات چندین و چند هزار ساله؛ بزرگترهای بزرگترهامون چاه های تفکراتشون را بعد از کندن، پر_نکرده، ول کرده بودند.