صبحا فرق داره ولی، واسه خیلی ها شبه! ینی میگن صبح ها هیچ، شب یک مکافاتیه واسه خودش! برای ما ولی صبحه، کل سحر. همون موقع که بیدار میشی.
شب چراغو که خاموش می‌کنی، میشه آدم سرش رو بذاره روی شونه‌ی کسی که رفت، بره تو بغل کسی که نیست. یکاریش می‌کنه آدم خلاصه، می‌خوابه تهش! ولی صبح که بیدار میشی، داستان کلا یک چیز دیگس. هنوز درگیر روزمرگی نشدی و فقط میچرخه اون بالا که امروز میشد چطوری شروع بشه و داره این‌طوری شروع میشه! که هنوز ساعت شیش بیشتر نیست، بذار تا هفت و نیم، هشت بخوابیم. شاید فرجی شد! چه دیدی فلکو؟