وقتی نمی‌خوای بد باشی، نمی‌خوای کسی رو اذیت کنی... این "وقتی" ها بعضی وقتا خیلی سخت می‌شه...
باید فیلم بازی کنی، گاهی باید خیلی بهتر از حالت نشون بدی، لبخند بزنی، بگی چیزی نشده، مهم نیست،راحت باش ...
گاهی باید خیلی بدتر از خودت باشی...ادا عوضیارو در بیاری، به زبون بی زبونی یا جتی گاهی رسمن باید به یکی بگی "برو گمشو"، برا خودش بهتره...
کلن که...گاهی ماسک باید بزنی...ماسک از بیرون خوبه...از تو هوا نیست، دَم داره...خفه میکنه آدمو...
۰۶ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۱:۰۳
آخرین عبور
تکه ای برداشت کنار دیگری گذاشت،تصویر شفافی از پازلی که می خواست بچیند در ذهنش بود ، دخترک دوست داشت ، تصویر پازلش را، قطعاتش و پازل چیدنش را، همیشه تکه ها می شمرد، کم بودند، می دانست جورچین کامل نخواهد شد ولی هر بار می چید و به دنبال تکه های گمشده می گشت ، دخترک دنیایش را می ساخت ، سخت بود با تکه های گمشده دنیایش را ساختن.
تصویر پازل این بود: یک کلبه در آن سمت رودخانه ای عمیق و پر آب با یک پل معلق چوبی رویش.
دخترک پازلش را چید ولی چند تکه از پل نبود ، دخترک می خواهد پلش را بسازد اما چگونه؟
کسی تکه های پل را برداشته بود . دنیای دخترک پازلش بود، بدون تکه های پل چگونه عبور کند از آن رودخانه؟ چگونه به کلبه اش برسد؟
دخترک نگاه کرد به خودش ، چند تکه از خودش را برداشت ، تکه هایی از "قلبش" را ، آنها را روی پازلش گذاشت.
جورچین دخترک کامل شد ، یک کلبه ، یک رودخانه عمیق و یک پل معلق چوبی با تکه هایی به رنگ قرمز .
دنیای دخترک الان کامل است ، عبور می کند از رودخانه می گذرد به کلبه می رسد اما بدون تکه ای "سرخ" در وجودش .
مگر آن تکه اهمیت هم دارد؟!
مهم رسیدن است که دختر می رسد!
دخترک فراموش کرد همه چیز را ، دزد قطعات پازلش را و حتی احساسش را ، دخترک روی پل قدم گذاشته برای رسیدن به کلبه اش ....